Het (voortgezet) onderwijs in Nederland staat de komende jaren voor enkele grote uitdagingen. Allereerst vanwege de noodzaak om tot de wereldtop te blijven behoren als het gaat om de kwaliteit van onderwijs. Innovatie en vernieuwing zijn hiervoor onmisbaar. Ten tweede om voor voldoende topdocenten te zorgen die dit onderwijs in de praktijk brengen. Daarnaast verandert de manier waarop jonge professionals aankijken tegen werk en hun carrière: steeds minder mensen kiezen voor één baan voor het leven. Afwisseling, brede ontwikkeling en duurzame inzetbaarheid worden steeds belangrijker. De hybride docent speelt in op deze uitdagingen.
Op 6 maart 2015 organiseerden wij de conferentie 'Flex en Zeker? Op zoek naar de juiste combinatie'. Daar waren sprekers en deelnemers uit de onderzoekswereld, bedrijfsleven, vakbonden en studenten bij aanwezig. Aan hen vroegen we lees-, kijk- en kijktips over dit onderwerp. Ook een aanvulling? Zet uw tip in de comments onder dit artikel of stuur het naar info@nsvp.nl.
Lisenne Giel van de Erasmus Universiteit Rotterdam won de derde prijs van de David van Lennepscriptieprijs voor haar these over de invloed van prestatiedoelen op de werkprestaties.
Maxim Laurijssen van de Rijksuniversiteit Groningen, won de eerste prijs van de David van LennepScriptieprijs voor zijn scriptie over psychopathisch leiderschap. Hij kwam tot de conclusie dat je je als organisatie kunt wapenen tegen de negatieve effecten van dat soort leiderschap met een sterk ethische cultuur.
Scripties over psychopathisch leiderschap, start- en stopcontrole als selectie instrument en het nut van leer- en streefdoelen winnen prijs. Met een sterk ethische bedrijfscultuur minder last van de negatieve effecten van psychopathisch leiderschap. Testen op start- en stopcontrole lijkt nuttig selectie-instrument te zijn. En leer-toenaderingsdoelen zijn goed voor het vertrouwen in de eigen bekwaamheid.
Dat zijn drie belangrijke bevindingen uit de winnende scripties David van Lennepscriptieprijs 2014.
Mensen leren veel door het opdoen van werkervaring. Je kunt er verschillende namen aan geven: informeel leren, leren op je werkplek, learning by doing. Als je wat langer in dezelfde functie zit, nemen de mogelijkheden daar nog nieuwe dingen te leren af. En dan wordt het dus belangrijk op zoek te gaan naar manieren waarop je je toch kan blijven ontwikkelen. In het project 'De crux van het combineren' volgt Luc Dorenbosch van TNO een aantal initiatieven waarin medewerkers ervaring opdoen in nieuwe taken of rollen.
Afgelopen zomer meldde Marjon van Gelderen, HRM’er bij de Nationale Politie haar organisatie aan voor het Deellfestival. “Bij de politie werken we aan een meer wendbare en flexibele organisatie. Ik zelf hou van veranderen door dingen uit te proberen, en dat wordt volgens mij ook de nieuwe manier om bij de tijd te blijven.
Alle aandacht voor werkstress richt zich vooral op wat werkenden daartegen kunnen doen. Een gemiste kans, vinden Frank Pot en Peter Smulders, omdat niet naar de oorzaak wordt gekeken. Die ligt namelijk in de wijze waarop de arbeid is georganiseerd. Meer eigen regelmogelijkheden voor werkenden kan stress voorkomen. Nu is er niets tegen het lichamelijk en geestelijk weerbaarder maken van werkenden. Maar het thema werkstress is daarmee in eenzijdig vaarwater terechtgekomen en loopt daardoor het risico minder effect te sorteren of zelfs te leiden tot ‘het slachtoffer de schuld geven’.
"Als leven het meervoud van lef is – zoals de uitspraak van Loesje luidt - dan houdt dat in dat we allemaal ook bang zijn. Anders zou er immers geen lef nodig zijn om te leven. In loopbaantermen uitgedrukt zouden we kunnen spreken over de durf om onszelf en ons talent optimaal uit te drukken in de vorm van arbeid."
De verschillen en overeenkomsten tussen werkverslaafde, bevlogen en opgebrande werknemers zijn al vaker onderzocht maar hun drijfveren nog maar weinig. In 2012 deed een aantal onderzoekers onderzoek naar de drijfveren van deze typen werknemers. In het kader van de Week van de werkstress spraken we hierover met een van de onderzoekers, dr. Ilona van Beek.