Om inzicht te krijgen in de effecten van het Generatiepact op de duurzame inzetbaarheid, deden Tinka van Vuuren (Open Universiteit / Loyalis) en Klaske Veth (Hanzehogeschool Groningen) een studie bij vijf organisaties. Draagt het Generatiepact inderdaad bij aan de duurzame inzetbaarheid van de oudere en jongere medewerkers? En leidt het tot meer werk voor de jongeren?
De NSvP wil bedrijven en organisaties een (financiële) impuls geven om bij te dragen aan HR-beleid waarin de mens en haar ‘Sterke kanten’ radicaal centraal staat. Met de Sterke Punten Benadering als kennisbasis hebben we in 2018 partijen (eventueel in samenwerking met onderzoekers en adviseurs) uitgedaagd deze kennisbasis te verrijken met concreet beleid, passende methodes of interessante onderzoeksvragen. Ons doel: kennis ontwikkelen en ervaringen delen.
“Hoe kunnen organisaties en zzp’ers de samenwerking zo inrichten dat de organisatie optimaal gebruik maakt van de expertise van zzp’ers én tegelijkertijd de (ontwikkel)behoeften van de zzp’ers vervult?” Dit is de centrale vraag in het onderzoek van Sjanne Marie van den Groenendaal - in 2020 ontving zij de PhD Innovatiebeurs van de NSvP waarna zij een praktische toolkit ontwikkelde die bewustwording rondom de arbeidsrelatie tussen organisatie en zzp'ers vergroot bij alle betrokkenen. Tegelijkertijd biedt het een handvat voor het vormen van een visie en een daarop gebaseerd stappenplan. Organisaties kunnen er direct mee aan de slag om de arbeidsrelatie met zzp'ers te optimaliseren.
Al jaren neemt het aantal mensen dat thuiswerkt toe. Sinds het coronavirus zijn intrede heeft gedaan, is het bij veel organisaties zelfs de norm om een of meer dagen thuis te werken. Vergaderen, een brainstorm of kennisuitwisseling kan daardoor niet altijd meer fysiek op dezelfde locatie. Maar hoe zorg je voor een goede meeting? Er lijken grote risico’s: zoom-fatigue, mensen in de zaal die de online deelnemers vergeten of overstemmen, miscommunicatie en energieslurpende vergaderingen. Gelukkig is een online of hybride vergadering niet gedoemd te mislukken.
In dit laatste vervolgartikel over platformwerk staat autonomie als basale menselijke behoefte centraal. De platformeconomie wordt altijd geprezen om de grote autonomie en flexibiliteit die platformwerkers zouden genieten. Maar is dit wel echt het geval? Zijn platformwerkers wel echt in staat autonome keuzes te maken?
Om mee te kunnen doen in deze samenleving is niet alleen een juiste opleiding belangrijk; het draait ook om toegang tot financieel, sociaal en cultureel kapitaal en een stevig netwerk. Juist deze toegang is steeds schever verdeeld: kinderen van hoog opgeleide ouders worden alsmaar kansrijker, terwijl voor kinderen van meer praktisch opgeleide ouders het tegenovergestelde geldt. Vijf maanden lang deed hoogleraar arbeidseconomie Joop Schippers als NSvP/NIAS-fellow onderzoek naar deze problematiek.
Werken in de platformeconomie betekent dat je werkt, aangestuurd of gematched wordt via computer, mobiele app of AI. Het lijkt erop of mensen daarin vooral in hun eentje arbeid verrichten – zonder collega’s of managers. Los van een sociale werkomgeving. Of platformwerk kan voorzien in de menselijke behoefte van verbondenheid is dus een interessante kwestie.Kan het werken voor arbeidsplatforms iemand een positieve werkidentiteit verlenen? Met andere woorden: kun je iets zijn als platformwerker of ben je voornamelijk een paar benen, handen en een hoofd?
Een onderzoek naar het verband tussen agile werken in kleine teams en pro-actief gedrag van de individuele werkenden. Tom Junker (Erasmus Universiteit Rotterdam) deed hiernaar onderzoek en ontwikkelde een eigen meetinstrument: Agile Team Practices Scale, bruikbaar voor alle type sectoren. De jury van de David van Lennep Scriptieprijs prees zijn onderzoek ("zeer relevant voor organisaties!") en beloonde Tom dan ook met de tweede prijs. Inmiddels is Tom in een promotietraject bezig met vervolgonderzoek aan de Erasmus Universiteit.
Leven Lang Ontwikkelen (LLO) richt zich op het stimuleren van een actieve houding ten opzichte van leren en ontwikkelen: van ‘repareren’ naar ‘vooruitkijken’ met als doel ervoor te zorgen dat mensen ‘vitaal, flexibel en duurzaam inzetbaar zijn op de arbeidsmarkt’. Een proactieve inzet op ontwikkeling kan voorkómen dat mensen werkloos worden of uitvallen door veranderingen in het werk en verschuivingen op de arbeidsmarkt. Het lectoraat Dynamische Talentinterventies(externe link) van Fontys deed onderzoek naar deze ‘vooruitkijkers’ en bundelde de praktijkvoorbeelden in een inspiratiebundel.
Via meldingen en notificaties van e-mails, pushberichten, chat- en nieuwsberichten vragen de hele dag door om onze aandacht. Ook als je aan het werk bent. Daardoor is het steeds lastiger om langere tijd je aandacht bij een werktaak te houden. Bovendien kunnen deze onderbrekingen van invloed zijn op de werkstress of arbeidsprestatie. Nick Becker (winnaar 2e prijs David van Lennep Scriptieprijs 2019) onderzocht ‘responsiveness’ als een mogelijke verklaring en mindfulness als mogelijke oplossing.