Karien Hammink onderzocht een thema dat elke dag wel in het nieuws komt: de soms grote fouten die organisaties en hun medewerkers en managers maken. Na elke grote fout zijn politiek en media er vaak als de kippen bij om te roepen dat er gestraft moet worden. Barbertje moet hangen, zo is de common sense. Hammink concludeert uit haar onderzoek binnen een Intensive Care afdeling van een ziekenhuis juist het tegenovergestelde. Fouten moet je niet bestraffen, maar ervan leren. Teams die dat doen, worden steeds beter, waardoor de veiligheid voor – in dit geval – patiënten toeneemt.
Bovendien kun je dat leren-van-fouten goed bijbrengen aan teams. Daarvoor is een speciale Team Resource Management training ontwikkeld. Hammink toetste of zo’n training effect heeft. In de training leren teamleden om gemaakte fouten op een positieve manier te bespreken en de gevolgen van fouten te verminderen. De jury vond het boeiend hoe Hammink trainingen uit de luchtvaart, zogenoemde Crew Resource Management trainingen, wist te vertalen naar de wereld van intensive care-afdelingen. Een collega-jurylid, in een ander leven piloot, wist te vertellen dat sinds de vliegtuigramp op Tenerife van ruim 30 jaar geleden heel veel professionals in de luchtvaart deze trainingen volgen, waardoor de luchtvaartsector de veiligste is binnen de transportwereld. Daar kunnen andere sectoren van leren, en dat is precies waar Hammink met haar onderzoek aan bijdraagt.
Hammink toetste met vragenlijsten in voor- en nametingen de effecten van de TRM-training. Ook interviewde ze vele zogenoemde zorgprofessionals. Zo’n combinatie van kwantitatief en kwalitatief onderzoek kan de jury erg waarderen, omdat het tot diepere inzichten leidt. Zoals het inzicht dat professionals van uiteenlopende disciplines, zoals artsen, verpleegkundigen, technici en algemene ondersteuners, er goed aan doen om over de grenzen van hun eigen beroepsgroep heen van elkaar te leren en zich samen verantwoordelijk te voelen voor patiëntveiligheid.
Karien Hammink won de 2e prijs in de David van Lennep Scriptieprijs 2010.
